(nie odzywać się)

См. также в других словарях:

• odzywać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. od zywać się] {{/stl 7}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odzywać sięam się, odzywać sięa się, odzywać sięają się {{/stl 8}}{{stl 22}}– odezwać się {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IIb, odzywać sięzwę się, odzywać sięzwie się, odzywać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… …   Słownik języka polskiego

• zgłaszać się – zgłosić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przybywać gdzieś, do kogoś w jakimś celu, najczęściej na czyjeś polecenie lub zalecenie zwracać się z czymś do kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgłosić się na czyjeś wezwanie. Zgłaszać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …   Słownik języka polskiego

• cicho — ciszej «nie czyniąc hałasu, nie wydając głosu, dźwięku; w sposób ledwie słyszalny, niegłośno» Sprawować się cicho. Chodzić cicho jak kot. Mówić jak najciszej. W domu było cicho. Maszyna cicho pisząca. ∆ Cicho! Cicho, sza! «wykrzyknienie… …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• milczeć — ndk VIIb, milczećczę, milczećczysz, milcz, milczećczał, milczećczeli 1. «nie wydawać głosu, nic nie mówić, nie odzywać się, nie rozmawiać» Goście siedzieli milcząc. Milczał całymi dniami. Milczeć jak głaz, jak kamień, jak grób, jak zaklęty, jak… …   Słownik języka polskiego

• milczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, milczećczę, milczećczy, milczećczał, milczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do człowieka: nie odzywać się, nic nie mówić, nie rozmawiać; w odniesieniu do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• milczeć — jak kamień, jak grób, jak głaz, jak zaklęty, jak zamurowany a) «milczeć uporczywie, nie odzywać się zupełnie»: Co nam powiecie, obywatelu Wąsik? Co to Wąsik tak milczy jak grób? T. Różewicz, Opowiadania. b) «nie wyjawiać tajemnicy, nie zdradzać… …   Słownik frazeologiczny

• głaz — m IV, D. u, Ms. głazie; lm M. y «bardzo duży kamień; skała» Coś roztrzaskało się o głazy. Wykuć coś w głazie. ∆ geol. Głaz narzutowy «fragment skalny różnej wielkości przyniesiony przez lądolód; eratyk» ◊ Ktoś jest zimny, niewzruszony, twardy jak …   Słownik języka polskiego